Uključivanjem Golubinaca u lanac Vojne Krajine 1756. godine, od Požege iz šijačke oblasti doselila se grupa hrvatskih porodica, a zatim dolazi i nekoliko hrvatskih – šokačkih porodica iz Bačke. One su u selu po tome i dobile svoje nazive Šijaci i Šokci. Tako je šor u koji su se naselili bio poznat kao Šokački šor. Prvi katolici u Golubincima pripadali su komandnom kadru Regimente na čiji zahtev dolazi do formiranja rimokatoličke župe u Golubincima sa pripadajućim selima Popinci, Vojka i Šimanovci. Naseljavanje 17 hrvatskih porodica sa nuštarskog vlastelinstva Khuena grofa Hӧdervarya, iz Jarmine i Opojevaca odobrio je Dvorski savet 1775. godine. U Golubincima je za 150-tak godina službovalo 25 katoličkih sveštenika.

Kada je sagrađena današnja pravoslavna crkva (1784-1788.god.) u selu je već bila osnovana katolička župa 1771. godine, a bogosluženje je vršeno u manjoj kapelici. Katolički obredi obavljani su u zgradi dvorca Šlos, da bi oko 1760. godine bila izgrađena nova, veća kapela. Budući da je od strane vlasti 1787. godine, ocenjeno da u crkvi nije preporučljivo služiti, te je zatvorena, a od tada je dozvolom duhovonog stola u Đakovu, služba Božja obavljana u zgradi nekadašnjeg satničkog stana.

Rimokatolička crkva Svetog Jurja u ulici Đurđevska br. 6 u Golubincima izgrađena je 1884. – 1885. godine, za vreme župnika dr. Jose Pausa (1876. – 1885.god.). Visoka vlada iz Zagreba je 1883. godine dala potporu od 3.000 forinti i dozvolu za gradnju nove crkve. U sačuvanim zapisima navodi se, da se 1885. godine katoličko – hrvatsko stanovništvo dobrovoljno odreklo na nekoliko godina korišćenja svoje zemlje, na potezu Mali Žarkovci u korist izgradnje svoje crkve, uz sve ostale priloge i pomoć. Graditelj iz Zemuna Josip Uary primio se tog velikog posla, te je iste godine crkva bila pod krovom. Po dolasku na župu župnika Ivana Šabarića 22. 12. 1885. godine, na svečan način je obavljen blagoslov novosagrađene crkve po inđijskom župniku i dekanu Šimi Čizmareviću.

Crkva Svetog Jurja u Golubincima predstavlja sakralnu građevinu pravougaone osnove u pravcu sever – jug sa glavnim ulazom iz Đurđevske ulice. Crkva je jednobrodna građevina sa apsidom na jugu, prekrivena dvoslivnim krovom i zvonikom na severu. Iznad glavnog portala crkve stoji natpis na beloj mermernoj ploči: “Kralju Tomislavu o hiljadogodišnjici kraljevstva hrvatskog, 925–1925., podigoše golubinački Hrvati”. Župska opština je prve orgulje iz 1868. godine kupila za 300 forinti od župne crkve u Zemunu, a postavio ih je graditelj orgulja Hessa iz Beča. Unutrašnjost današnje crkve krase orgulje nabavljene 1885. godine a 20. 12. 1886. godine, montirao ih je majstor Ljuboje Hubman iz Kutjeva. Imaju sledeće registre: Manuel: br. 1 copel 8’, br.2 prinsipal 8’, br.3 prinsipal 4’, br. 4 vioola di camba 8’, br.5 cornet 3 fa, br. 6 flautotraversa. Pedal: br. 7 violon bass 8’, br. 8 ssubbass 16’ i br. 9 octavbass 4’.

U aprilu 1888. godine posredstvom biskupa Štrosmajera nabavljene su oltarske slike: Svetog Jurja mučenika (zaštitnika župe) i Susret Bogorodice i Elizabete. Slike su naslikane tehnikom ulje na platnu i pripadaju nepoznatom autoru XIX veka, a nabavljene su iz đakovačke župne crkve za 50 forinti. Takođe se ne zna ko je autor kipova Svetog Ćirila i Metodija, čija su imena ispisana ćirilicom.

U septembru 1888. godine postavljena je propovedaonica za 200 forinti, koju je načinio Alfred Johnson pozlatar iz Novog Sada.

Dijecezanski đakovački biskup Štrosmajer sa svojim Prečastnim stolom, preporučio je Golubincima stolara Ivana Tordinca iz Đakova za izradu novog velikog oltara, od hrastova drveta s krstionicom i pregradu između svetišta i lađe, što je iznosilo 1.600 forinti. Pozlatarski posao uradio je Ivan Müller iz Vukovara. Godine 1894. kip Majke Božje koji se nosi kod procesija pokloni je Ivan Fišer.

Prvo krečenje crkve i pozlatu oltara izvršio je 1906. godine slikar iz Zemuna David Bihaly za 4.036 kruna i 25 filira.

Tokom radova zapaženo je da su prozori dosta trošni, te je iste 1906. godine naručeno šest prozora vitraža, koje je postavila tvrtka Josipa Palhe iz Budimpešte za 2.400 kruna.

Postavljene su slike Srce Isusovo i Srce Marijino u sredini, a sa strane su postavljena po dva ornamentisana prozora kao sagovi. Dekan zemunski blagoslovio je 25. novembra 1906. godine, novoukrašenu crkvu, a župnik Martin Firinger je održao prigodno slovo.

Od fabrike Vranić i Tauš iz Novog Sada za 100 kruna nabavljena su 1908. godine dva barjaka ljubičaste boje.

Po želji Ane Kumpf r. Kovačević 1911. godine crkva golubinačka se ponovila s oltarom svete Ane, kojeg je izradio majstor Tirola, Ferdinand Stuflesser za 1.110 kruna. Oltar je blagosloven po dekanu i opatu Ivanu Šabariću 9. oktobra.

Vitraže Sv. Antuna i Sv. Josipa uradio je zagrebački majstor Pavao Sušilović 1954. godine. Novac je prikupljen od dvanaest darovatelja koji su darovali po 10.000 dinara, njihova imena su ispisana na prozorima. Na tornju crkve postoje tri zvona, nabavljena 1925. godine o jubilarnoj godišnjici hrvatskog kraljevstva za 63.000 dinara. Na velikom zvonu izliven je Sv. Đurađ i po obodu izliven tekst: „Sv. Juraj moli za nas“, na srednjem zvonu izliven je Sv. Donat i po obodu tekst: „ Sv. Donate čuvaj nas“, a na oba zvona izliven je državni grb. Zvona je izlila Strojna tovarna in livarna Ljubljana. Malo zvono se nalazi visoko u tornju i nedostupno je za identifikaciju. Nakon postavljanja, zvona je blagoslovio dr. Alojzije Vincetić, prelat i župnik u Zemunu, a kum je bio ovdašnji dobrostojeći zemljoradnik Mitar Lisac. Nema traga o nabavci prvobitnih zvona koja su za vreme Prvog svetskog rata skinuta i pretopljena u vojne svrhe.

Od zidnih slika postoje dve u sakristiji: Krist na Maslinskoj gori (zapadni zid) i Sveta obitelj (istočni zid), autori su nepoznati majstori XIX veka.

Ograda oko crkve bila je od čiste hrastovine dovršena 1896. godine, a majstori su bili Josip Rolender i Ilija Pavlović. Nova gvozdena ograda oko crkve napravljena je od priloga župljana za oko 60.000 dinara 20-tih godina XX veka.

Krst ispred crkve koji je bio drveni 1904. godine se srušio, a novi je postavljen od šleskog kamena sa poslaćenim korpusom. Sam krst koštao je 840 kruna, a nabavio ga je kamenorezac iz Novog Sada Ivan Schomann.

Na Đurđevo 1934. godine golubinački katolici uveli su električnu struju u svoju crkvu, prilogom župnika i župljana.

Svetog Antuna mnogi golubinčani poštuju i s malo praznoverja. Naročito mu posvećuju konje i više nego sebe, koje vode na Antunovo oko crkve. Kad obiđu oko crkve i dođu pred vrata, povuku konja za ular, da se i on pokloni kao i Antunov magarac.

Interesantan je podatak da je šezdesetih godina XIX veka u župnom dvoru bila i prava egipatska mumija, nazvana u narodu „Golubinačka mumija“. Mesni župnik Ilija Barić nasledio je mumiju od svog brata, strastvenog kolekcionara koju je poklonio narodnom muzeju u Zagrebu 1862. godine.

Na kraju Đurđevskog šora podignut je o trošku crkvene blagajne od 13 forinti krst sa lepim korpusom 1896.godine.

Stari izvori i narod u selu govore “Sv. Đurđa” po njemu je nazvan Đurđevski šor a i crkveni god (seoska crkvena slava katolika „Đurđeva“), a sadašnji naziv župe i crkve Sv. Jurja je ime koje je isto što i Đurđe.Tako su danas u upotrebi oba imena, Sv. Juraj i Sv. Đurađ.

Crkva je evidentirana kao nepokretno kulturno dobro od strane Zavoda za zaštitu spomenika kulture Sremska Mitrovica.
Literatura:
Đorđe Momčilović, Zlatne niti zajedništva (Hronika Golubinaca), Novi Sad, 1983.
Marko Kljajić, „Golubinci kroz povjest“, Petrovaradin, 1995.
Ratko Racković, Pomeni i trajanja, Zavod za zaštitu spomenika kulture Sremska Mitrovica, Sremska Mitrovica, 2006.
Podaci o arhitekturi crkve dobijeni od Zavoda za zaštitu spomenika kulture Sremska Mitrovica
Podaci o crkvi Svetoj Jurja u Golubincima dobijeni od strane župnika Marka Kljajića iz Surčina