Stablo „Bele topole kod Stare Pazove“ ( Populus alba L.) nalazi se na putu između Stare Pazove i Starih Banovaca i predstavlja botanički spomenik prirode od 1983. godine, III kategorije kao značajno prirodno dobro i registrovano je u Centralnom registru zaštićenih dobara u Zavodu za zaštitu prirode Srbije u Novom Sadu. Položaj stabla određen je geografskim koordinatama 44°59’14’’ N severne geografske širine i 20°12’30’’ E istočne geografske širine po Griniču. Nadmorska visina spomenika prirode je 84 m n.v., visina stabla je 35 m, visina debla na 1,30 m je 3,00 m, raspon krošnje je 32 m, dok je obim stabla na prsnoj visini 6,50 m. Bela topola samoniklo raste samo na severnoj polulopti, dok je na južnu preneta veštačkim putem. Rasprostranjena je po svim naplavnim zemljištima nizina, uz velike reke od Altanskog okeana do Afrike. Biljka je dvodoma i cveta u martu – aprilu. Starost Bele topole kod Stare Pazove procenjuje se na oko 110 godina, a stablo može doživeti i 300 godina, što je fiziološki maksimum ove vrste. Stablo u Staroj Pazovi zbog svojih izvanrednih dimenzija, lepotom habitusa, vitalnošću i starošću predstavlja jedan, veoma redak, kapitalan primerak ove autohtone vrste drveća u Vojvodini. Prema drevnoj mitologiji, Bela topola je posvećena Herkulesu jer je uništio Kakusa (vatreno čudovište, sin Vulkana) u pećini na Aventinskom brdu koje je bilo prekriveno ovim drvećem i u momentu njegovog trijumfa ograničio je vrh brega gomilom Bele topole, kao dokaz njegove pobede.

Literatura: Studija Spomenik prirode „Bela topola kod Stare Pazove“, Novi Sad, 1999.
Zahvaljujemo se na pomoći Odeljenju za inspekcijske poslove i komunalnu delatnost opštine Stara Pazova