Na potesu nekadašnjih Donjih njiva, jugozapadno od Golubinaca postoji vodica na koju narod dolazi na letnjeg Svetog Nikolu 22. maja. Legenda o osnivanju nije do danas sačuvana. Prema crkvenom letopisu vodica je prihvaćena od strane crkve 1856.godine, kada je pored isceliteljskog bunara postavljen drveni krst sa ikonom Svetog Nikole. Nešto kasnije podignut je i čardak koji se usled nevremena srušio na Svetog Iliju 1887.godine. Kako je u to vreme vodica u Golubincima bila mesto gde se narod okupljao u velikom broju za praznik posvećen Prenosu moštiju svetog Nikole, odlučeno je da se podigne nova građevina Kapela, koja i danas postoji, sagrađena je uz pomoć sveštenika Damjana Preradovića, trudom svih meštana Golubinaca a posebno Svetislava Nikolajevića, koji je darovao 4000 cigli i 1000 komada crepa za njenu izgradnju. Osvećena je 30. aprila 1889.godine. U crkvenom letopisu zabeleženo je da su toga dana “ prije zore i pre liturgije” tri topa oglasila narodu svečano osvećenje bogomolje. Kapelu su osvetili izaslanik tadašnjeg episkopa sremskog, mesni paroh i paroh obližnjeg sela Vojke uz prisustvo mnogobrojnog naroda. Nakon osvećenja bio je priređen zajednički obed prisutnih gostiju i viđenih Golubinčana. Posle podne istoga dana okupljena omladina igrala je kola uz zvuke gajdi.

Prema popisu iz tog vremena, kapela je “dosta povelika”, građena je od solidnog materijala, iznutra je “sva izmolovana”, a imala je i ikonostas i na kuli malo zvono. Pored kapele podignuta je senica.

Kapela je podignuta nad izvorom, u pravcu istok-zapad. To je jednobrodna građevina sa polukružnom oltarskom apsidom i zvonikom. Ozidana je ciglom, pokrivena biber crepom. U kapelu se ulazi sa zapadne strane, jedan prozor se nalazi u oltaru, a po jedan sa svake strane broda. Iznad ulaznih vrata u plitkoj niši nekada se nalazila slika patrona Svetog Nikole. Zabat od zidnog platna odvojen je slivkom od biber crepa.

Sa južne strane broda, sa spoljne strane, nalazi se bunar iz koga se uzima voda. Iznad bunara na spoljnom zidu kapele postavljena je ikona Svete Nedelje. Nekada se na vodicu dolazilo svake mlade nedelje i tada su se čitale molitve za zdravlje. Tu se narod okupljao i na đurđevdanski uranak. Za Svetog NIkolu, slavu vodice iz sela se i danas dolazi litijom. Pored pravoslavaca u većem broju na vodicu u Golubince dolaze i rimokatolici. Inventar kapele, zvono i ikonostas nestali su za vreme Drugog svetskog rata.

Kapela je obnovljena 1967.godine. U kapeli je postavljen ikonostas, rad Dragana Bjelogrlića, slikara iz Novog Sada i Anđelka Radića, stolara iz Novog Sada. Dvadeset tri ikone bile su raspoređene u tri zone. Ikone su rađene prilozima meštana. Imena ktitora su upisana na pojedinim ikonama, a isti majstori su molovali i unutrašnjost crkve. Uoči Sv. Save 1969. godine kapelica je demolirana i uništen je ikonostas. Novi ikonostas, mala pevnica I nalonj za celivajuću ikonu, rad istog slikara Dragana Bjelogrlića I duboresca Emila Penova postavljeni su krajem iste godine. Godine 1998. vršena je generalna obnova kapele i dovedena struja. Potomak porodice Maletić, Aleksandar Mladenović je pri obnovi kapele Sv. Nikole na vodici nabavio zvono a osvećenje zvona izvršio je preosvećeni episkop sremski Vasilije 1999.godine u prisustvu vernika i gostiju golubinačke parohije.Crkva je evidentirana kao nepokretno kulturno dobro od strane Zavoda za zaštitu spomenika kulture Sremska Mitrovica.

Literatura:
Mirjana Đekić, Vodice u Vojvodini, Pokrajinski zavoda za zaštitu spomenika kulture Vojvodine,2001.
Vesna Opačić, Likovna kolonija Vodice, Golubinci, 2010.
Dokumentacija Zavoda za zaštitu spomenika kulture Sremska Mitrovica